هدف: مقدمه سوء مصرف مواد در نوجوانی و جوانی یک نگرانی عمده درباره سلامت عمومی است که با انواع متعددی از اختلالات روانی همراه شده است و پژوهشهای بسیاری در خصوص اثربخشی آموزش روشهای پیشگیری (مهارتهای هیجانی- اجتماعی) بر کاهش اعتیاد و اعتیادپذیری انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف نتیجهگیری کلی در خصوص اثربخشی آموزش مهارتهای هیجانی – اجتماعی بر کاهش اعتیادپذیری به انجام رسید. روش: مواد و روشها جهت نیل به اهداف پژوهش با بهرهگیری از روش فراتحلیل، از نتایج کمی 25 پژوهش منتخب، که با توجه به ملاکهای ورود و خروج و بهرهگیری از کلیدواژههای تعیینشده بهدست آمده بود، استفاده شد و در مجموع 47 اندازه اثر اولیه بهدست آمد و با نرمافزار CMA2 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافتهها با عنایت به نتایج بررسی ناهمگنی، مدل اثرات تصادفی مناسب تشخیص دادهشد که اندازه اثر ترکیبی تاثیر آموزشها بر کاهش اعتیادپذیری بر اساس معیار کوهن بزرگ بهدست آمد(0/79-)؛ همچنین نتایج نشان داد که اندازه اثر آموزش مهارتها بر آمادگی به اعتیاد، بزرگتر از اعتیادپذیری و اعتراف به اعتیاد است. پژوهشهای تفاوتی نیز دارای اندازههای اثربزرگتری نسبت به پژوهشهای همبستگی بودند. نتیجه گیری: بر اساس اندازه اثرهای بهدست آمده میتوان گفت آموزش مهارتهای هیجانی – اجتماعی اثربخشی بالایی بر کاهش اعتیادپذیری داشتهاست. بنابراین ارتقای مهارتهای هیجانی و اجتماعی میتواند در پیشگیری از گرایش افراد به سوء استفاده از مواد تاثیرگذار باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1397/2/17 | پذیرش: 1397/11/16 | انتشار: 1397/11/18