چکیده: (7893 مشاهده)
در دو دههگذشته، سازمانهای جنایی با بهره مندی از جهانی شدن اقتصاد و تکنولوژیهای جدید ارتباطی و محل و نقل، به گونه ای فزاینده عملیات خود را در فراسوی مرزها مستقر ساخته اند. راهبرد آنها استقرار کاکردهای مدیریتی و تولیدی در مناطق کم خطر یعنی مناطقی است که این سازمانها در آن از کنترل نسبی بر محیط نهادی برخوردارند؛ آنها در عین حال مناطقی را به عنوان بازارهای ترجیحی خود بر می گزینند که بیشترین تقاضا در آنها وجود دارد. تا از این طریق بتوانند قیمتهای بالاتری مطالبه کنند. این موضوع آشکارا در مورد کارتل های مواد مخدر، خواه کارتلهای کوکائین در کلمبیا و منطقه آند، خواه تریاک – هروئین از مثلث طلایی آسیای جنوب شرقی، و یا از افغانستان و آسیای میانه صدق می کند. اما این راهبرد یک مکانیسم اساسی در تجارت اسلحه یا قاچاق مواد رادیو اکتیو نیز هست. شبکه های تجاری از روسیه (شوروی سابق) و از سراسر جهان با استفاده از مصونیت نسبی شان در روسیه و جمهوری های اتحاد شوروی سابق در دوره انتقال، کنترل بخش چشمگیری از سلاحهای نظامی و هستهای را که باید به بالاترین پیشنهاد دهنده در صحنه بین المللی آشفته پس از جنگ سرد عرضه می شد، به دست گرفتند. بین المللی شدن فعالیتهای جنایی، جنایت سازمان یافته کشورهای مختلف را از طریق ترتیبات پیمانکاری فرعی و همکاریهای مشترک، به ایجاد اتحادهای استراتژیک برای همکاری و نه درگیری در قلمرو یکدیگر ترغیب می کند.
علاوه بر این بخش عمده درآمدهای حاصل از تطهیر آنها در بازارهای مالی جهانی، بنا بر تعریف، جهانی می شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1393/3/24 | پذیرش: 1393/3/24 | انتشار: 1393/3/24