دوره 2، شماره 8 - ( 11-1387 )
جلد 2 شماره 8 صفحات 148-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sprcial discussion: Future Roles for Tincture of Opium in Medical Intervention for Opioid Dependence Treads and Hopes. etiadpajohi 2009; 2 (8) :135-148
URL: http://etiadpajohi.ir/article-1-443-fa.html
URL: http://etiadpajohi.ir/article-1-443-fa.html
اختیاری حامد. جایگاه داروی اپیتینک(شربت تریاک) در درمان وابستگی به مواد افیونی؛ امیدها و نگرانی‌ها. فصلنامه علمی اعتيادپژوهي. 1387; 2 (8) :135-148
دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (13175 مشاهده)
داروی اپیتینک یا شربت با پایه الکلی تریاک، تحت نام لادنم سابقه‌ای طولانی به عنوان داروی ضددرد، آرامبخش، خواب‌آور، ضداسهال و ... در فاصله قرن‌های 16 تا ابتدای قرن بیستم دارد. استفاده از این دارو که در واقع محلول 100 گرم تریاک(حاوی 10 گرم مورفین) در یک لیتر مایع حاوی الکل(20 درصد و کمتر) است. از ابتدای قرن بیستم با توجه به اعمال محدودیت مصرف مواد افیونی تنها به موارد اسهال شدید محدود شده است. در چند سال گذشته با گسترش تفکر درمان‌های جایگزین به عنوان انتخاب اول در درمان سوء‌مصرف مواد افیونی استفاده از داروهای دیگر به‌جز متادون و بوپرنورفین در جهت توسعه انتخاب‌های درمانی در دستور کار کمپانی‌های داروسازی قرار گرفته است. در این راستا استفاده از اپیتینک و کپسول‌های خوراکی مورفین آهسته رهش به عنوان یک داروی افیونی در درمان‌های نگهدارنده پیشنهاد شده است. اپیتینک می‌تواند در سه جایگاه در نظام درمانی دارویی سوء‌مصرف مواد ایفای نقش کند: 1- سم‌زدایی، 2- درمان نگهدارنده 3- توزیع قانونی مواد. تولید این دارو و پژوهش در مورد نحوه کاربرد آن چند سالی است در داخل کشور در اولویت نظام ارائه خدمات درمان سوء‌مصرف مواد قرار گرفته است. در این مقاله تلاش می‌شود ضمن معرفی نتایج بین‌المللی منتشر شده در رابطه با اپیتینک، امیدها و نگرانی‌های مطرح در مورد به کارگیری آن در نظام خدمات درمانی کشور معرفی گردیده است. در انتها ضمن جمع‌بندی شواهد موجود، نیازهای پژوهشی و آموزشی مربوطه در جهت رفع کمبودهای علمی و اجرایی در داخل کشور به بحث گذاشته شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
