


هدف: پژوهش حاضر با هدف مدل یابی نقش میانجی باورهای خودکارآمدی در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی با تاب آوری در نوجوانان دارای گرایش به اعتیاد انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی نوجوانان دارای گرایش به اعتیاد در دوره ی متوسطه ی دوّم در سال تحصیلی 1404-1403 شهر اردبیل بود. از بین آنها، تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس تاب آوری، پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان، سیاهه انعطاف پذیری شناختی و مقیاس باورهای خودکارآمدی عمومی استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری مورد تحلیل تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بر تاب آوری اثر مستقیم و معنی داری داشتند. همچنین، خودکارآمدی در رابطه غیرمستقیم تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی با تاب آوری دارای نقش واسطه ای معناداری بود. نتیجه گیری: نتایج می توانند مبنای طراحی مداخلات روان شناختی با هدف تقویت تنظیم شناختی هیجان، انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدی برای ارتقای تاب آوری در نوجوانان در معرض گرایش به مصرف مواد باشند. 
 
| بازنشر اطلاعات | |
|   | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |