فصلنامه علمی اعتیادپژوهی

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خودشفابخشی بر سرمایه‌های روان‌شناختی، تحمل پریشانی، و سردرد همسران معتادان بود. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی دو گروهی (آزمایش و گواه) سه مرحله‌ای (پیش ­آزمون، پس ­آزمون و پیگیری) می‌باشد. جامعه آماری عبارت بود از: زنان دارای همسر معتاد به مواد افیونی و صنعتی عضو انجمن خانواده‌های معتادان شهرستان اصفهان در نیمه اول سال 1398. تعداد 30 نفر داوطلب به صورت دردسترس مبتنی بر ملاک‌های ورود و خروج انتخاب و به ‌‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه نمونه به آزمون‌های سرمایه‌های روان‌شناختی لوتانز (2007)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و سنجش علائم سردرد نجاریان (1374) پاسخ دادند. بسته آموزشی خودشفابخشی لطیفی، مروی و لوید (1397) طی 12 جلسه (به صورت هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه‌ای) به گروه آزمایش آموزش داده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش خودشفابخشی بر سرمایه‌های روان‌شناختی، تحمل پریشانی و سردرد همسران معتادان اثربخشی داشته است (0/05>p) و این نتایج طی گذر زمان نیز ثبات داشته­ اند. نتیجه‌گیری: می‌توان روش خودشفابخشی را به عنوان یکی از رویکردهای جدید جهت افزایش سلامت جسمانی و روان ­شناختی خانواده‌های معتادین در مراکز درمانی به کار برد.