دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده: (7543 مشاهده)
هدف: سوءمصرف مواد یکی از عمدهترین مشکلات سلامت بیخانمانان است. مردمی که به سیکل بیخانمانی وارد و یا از آن خارج می شوند، غالباً همزمان به سیکل سوءمصرف مواد نیز وارد و یا از آن خارج میشوند. رابطه میان سوءمصرف مواد و بیخانمانی نیازمند آن است که این دو پدیده به صورت همزمان و نه مستقل و جدای از یکدیگر مورد ملاحظه قرار گیرند. بررسیها نشان میدهد که تعداد تحقیقات در این حوزه رو به افزایش است، اما غالب این تحقیقات پراکنده و ناکامل هستند. توسعه و بهبود ابزارهای مداخلهای و نیز پیشگیری از افزایش تعداد مصرفکنندگان بیخانمان تحقیقات بیشتر در این حوزه را ضروری میسازد. در همین راستا هدف از انجام این مطالعه توصیف تجربه زیسته مصرفکنندگان بیخانمان به منظور فهم بهتر عوامل موثر در درمان این گروه میباشد. روش: این مقاله با بهرهگیری از تئوری زمینهای انجام شده است. دادهها از طریق مصاحبه عمیق با 20 مصرفکننده بیخانمانی که در پروژه نوروزی بازتوانی مصرفکنندگان مواد(1393) شرکت داشتند، جمعآوری شده است و سپس با استفاده از روش کدگذاری نظری تحلیل شده است. یافتهها: طردشدگی، تجربه تروما، احساسات و هیجانات منفی، شکلگیری سرمایههای منفی، انزوای اجتماعی، بیتفاوتی اجتماعی و فقدان زیرساختهای رفاهی- آموزشی از جمله مهمترین یافته های این تحقیق بودند. نتیجهگیری: تجربه زیسته مصرفکنندگان بیخانمان حاکی از آن است که درمان این گروه از مصرفکنندگان به تبع پیامدهای زندگی در خیابان برای ایشان، بسیار متفاوت از افرادی است که به رغم اعتیاد، همراه با خانواده زندگی میکنند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1395/4/8 | پذیرش: 1396/5/22 | انتشار: 1396/6/18