۳ نتیجه برای غیر معتاد
آسیه اناری، مهدیه شفیعی تبار، حمید رضا پور اعتماد،
دوره ۵، شماره ۱۷ - ( ۲-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه کمرویی و اختلال اضطراب اجتماعی در مردان معتاد و غیر معتاد انجام شد. روش: روش این پژوهش، از نوع علی مقایسه ای بوده و نمونه گیری به روش نمونه گیری هدفمند انجام شده است. بنابراین ۳۰ نفر از معتادانی که برای نخستین بار به مرکز خود معرف بهزیستی شهر اراک مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. سپس ۳۰ نفر نیز از مردان غیرمعتاد بدون سابقه اعتیاد که با گروه نمونه همتا شده بودند، به عنوان گروه مقایسه در نظر گرفته شدند و پرسشنامه کمرویی هندرسون- زیمباردو و مقیاس اضطراب اجتماعی لایبوتیز در هر دو گروه اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماری t استودنت برای گروه‌های مستقل تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مردان معتاد نسبت به مردان غیر معتاد، نمره بالاتری در اختلال اضطراب اجتماعی و کمرویی بدست آوردند.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان چنین نتیجه گیری کرد که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و کمرویی ممکن است برای کاهش اضطراب و اجتناب اجتماعی دست به مصرف مواد مخدر بزنند. استلزام‌های بالینی برای پیشگیری و درمان سوءمصرف مواد باید مورد توجه قرار گیرد.
علی‌رضا حیدرنژاد، عبدالرضا باقری بنجار، علی اصانلو،
دوره ۶، شماره ۲۴ - ( ۱۰-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف: هدف تحقیق حاضر، مقایسه میزان سرمایه اجتماعی در بین جوانان معتاد و غیر معتاد شهر مشهد بود. روش: روش تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی بوده است. نمونه پژوهش شامل۱۶۰ نفر معتاد و ۱۶۰ نفر غیرمعتاد بودند که به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. افراد غیرمعتاد با توجه به سن و وضعیت تأهل با گروه معتاد همتا شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سرمایه اجتماعی جوانان معتاد به طور معناداری پایین‌تر از جوانان غیرمعتاد است. همچنین، میزان مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی و شبکه روابط اجتماعی جوانان معتاد به طور معناداری پایین‌تر از جوانان غیرمعتاد بود. از دیگر نتایج این پژوهش این بود که شاخص روابط خانوادگی و دوستانه بیشترین قابلیت تمییز را در بین جوانان معتاد و غیرمعتاد دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر مثبت مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی و شبکه روابط اجتماعی برافراد غیرمعتاد باید شرایط و بستر‌های مناسب برای سوق دادن جوانان معتاد به درگیر شدن در رویدادهای اجتماعی مانند گسترش سازمان‌ها و انجمن‌های داوطلبانه و غیر دولتی نظیر انجمن‌های مردم نهاد بهای بیشتری داده شود.
نیره وکیلی زاده، احمد صادقی،
دوره ۱۰، شماره ۳۷ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه تأثیر مشاوره مسیر شغلی سازه گرا بر انطباق‌پذیری مسیر شغلی دانش آموزان دختر دارای والدین معتاد و غیرمعتاد شهر اصفهان انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. بدین منظور، ۶۰ نفر به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در ۴ گروه آزمایش (۱۵ نفر دارای والدین معتاد و ۱۵ نفر غیر معتاد) و گواه (۱۵ نفر دارای والدین معتاد و ۱۵ نفر غیر معتاد) گمارده شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه انطباق پذیری مسیر شغلی بود. گروه‌های آزمایش در ۷ جلسه ۹۰ دقیقه ای در جلسات مشاوره مسیر شغلی سازه گرا شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد و پس از پایان جلسات از آن‌ها پس‌آزمون اخذ شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مشاوره مسیر شغلی سازه گرا بر انطباق‌پذیری مسیر شغلی دانش‌آموزان دختر دارای والدین معتاد و غیرمعتاد شهر اصفهان تأثیر متفاوتی داشت (p۰۰۱). درعین‌حال، نتایج آزمون تعقیبی LSD بیانگر آن بود که مشاوره مسیر شغلی سازه گرا در فرزندان دارای والدین معتاد (گروه آزمایش) و فرزندان دارای والدین غیرمعتاد (گروه آزمایش) در بعد دغدغه، کنجکاوی، و کنترل تأثیر متفاوتی نداشت (P>۰/۰۵)، ولی در بعد اعتماد در دو گروه تأثیر متفاوتی داشت (P>۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مشاوره سازه گرایی بر انطباق‌پذیری هر دو گروه از نوجوانان دارای والدین معتاد و غیرمعتاد، پیشنهاد می‌شود که آموزش و پرورش و دبیران و مشاوران تحصیلی از این روش برای ایجاد انتخاب‌های مناسب و تقویت انگیزه در دانش آموزان استفاده کنند.
