۴ نتیجه برای امیدواری
اعظم شهمرادی، محمدعلی محمدی‌فر، محمدکاظم فخری،
دوره ۴، شماره ۱۶ - ( ۱۱-۱۳۸۹ )
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان نگهدارنده متادون بر سلامت روان و امیدواری وابستگان به مواد بود. روش: تعداد افراد نمونه در پژوهش حاضر ۶۰ نفر بود که شامل ۳۰ نفر وابسته به مواد تحت درمان با متادون و ۳۰ نفر وابسته به مواد در فهرست انتظار برای دریافت متادون در دامنه سنی ۱۹تا۵۵ سال که به روش نمونه‌گیری در دسترس از کلینیک‌های شهرستان مینودشت انتخاب شدند. نمونه‌های انتخابی با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه امیدواری اسنایدر مورد ارزیابی قرارگرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین نمره‌های سلامت روان و امیدواری وابستگان به مواد تحت درمان با متادون و وابستگان به مواد درلیست انتظار برای دریافت متادون تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: درمان نگهدارنده متادون به عنوان یکی از روش‌های مناسب برای ترک مواد می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
علی بیگی، محمدعلی محمدی‌فر، محمدنقی فراهانی، شهرام محمدخانی،
دوره ۵، شماره ۲۰ - ( ۱۱-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: معتادان گمنام و برنامه‌های ۱۲گامی شبیه به آن، تاثیر گسترده‌ای در برنامه‌های درمان وابستگی به مواد داشته‌اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه سبک‌های مدارا با استرس و امیدواری میان اعضای انجمن معتادان گمنام و معتادان تحت درمان متادون انجام گرفت. روش: در این مطالعه علی مقایسه‌ای، تعداد ۱۰۰ نفر مرد داوطلب (۵۰ نفر انجمن معتادان گمنام، ۵۰ نفر گروه درمان نگهدارنده متادون)، که حداقل ۶ ماه دوره پرهیز از مواد داشته‌اند، پرسشنامه‌هایی شامل مقیاس امیدواری اسنایدر و مقیاس سبک‌های مدارای اندلر و پارکر را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات اعضای انجمن معتادان گمنام در مولفه تفکر عاملی، ریزمولفه امیدواری، سبک مقابله‌ای مساله‌مداری و سبک مقابله‌ای اجتناب‌مداری، به طور معناداری، بالاتر از میانگین افراد تحت درمان متادون است.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که شرکت فعال معتادان در انجمن معتادان گمنام ممکن است باعث یادگیری مهارت‌های مدارای موثر و تقویت اراده افراد برای رسیدن به اهداف شود.
اسماعیل سلیمانی، کریم بابایی،
دوره ۱۰، شماره ۳۷ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب بر اضطراب و امیدواری افراد وابسته به مواد در حین ترک بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی افراد وابسته به مواد ساکن در کمپ های ترک اعتیاد شهرستان مراغه بودند. از این جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های اضطراب زونگ و امیدواری میلر استفاده شد. سپس گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در جلسات آموزشی شرکت کردند. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب اضطراب را کاهش و امیدواری را افزایش می دهد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت سطح اضطراب و امیدواری در دوره ترک مواد، مراکز ترک اعتیاد می توانند با ارائه آموزش نظریه انتخاب به افزایش سطح امیدواری و کاهش اضطراب افراد پس از ترک مواد کمک کنند.
آزاده هادی، حمزه احمدیان،
دوره ۱۲، شماره ۴۹ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش سبک زندگی به شیوه گروهی بر کاهش مشکلات روان شناختی و افزایش امیدواری بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون می باشد. روش: طرح پژوهشی نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را همه مردان معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون مراکز درمان سوءمصرف موادمخدر شهر کامیاران در سال ۱۳۹۵ تشکیل دادند. با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفراز بیماران مرد مرکز درمان سوءمصرف مواد سایبان مهر کامیاران به عنوان نمونه انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه گماشته شدند. برای گروه آزمایش روش مداخله ای آموزش تغییر سبک زندگی به شیوه گروهی در۱۰ جلسه اجرا شد و گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. در هر دو گروه پرسش نامههای سلامت روانی و امیدواری میلر اجرا شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد میانگین مولفه های سلامت عمومی در گروه آزمایش کاهش و میانگین امیداوری افزایش یافت. نتیجه گیری: آموزش سبک زندگی به شیوه گروهی در مشکلات روان شناختی و افزایش امیدواری بیماران تحت درمان نگهدارنده متادون موثر است.
