جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای عاملی

طیبه عاملی، خدیجه ابوالمعالی، بهشته میرزایی،
دوره ۶، شماره ۲۴ - ( ۱۰-۱۳۹۱ )
چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف، مقایسه حل تعارض و کیفیت زندگی معتادان به تریاک با معتادان به مواد محرک انجام گرفت. روش: بدین منظور ۷۴ نفر معتاد به تریاک و ۷۴ نفر معتاد به مواد محرک به شیوه خوشه‌ای تصادفی از سه کلینیک در مناطق ۶ و۱۱ انتخاب شدند و به وسیله پرسشنامه‌های حل تعارض و پرسشنامه کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین حل تعارض و کیفیت زندگی افراد معتاد به تریاک با افراد معتاد به مواد محرک تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که به جز خرده مقیاس مثبت نگری، در سایر خرده مقیاس‌ها در آزمون حل تعارض (فضا و موقعیت، شفاف‌سازی دریافت‌ها و برداشت ها، توجه به نیازها به جای خواسته‌ها، توزیع قدرت دو طرفه، تمرکز اولیه بر آینده و بعد تمرکز بر یادگیری از گذشته‌ها، ارائه گزینه‌ها برای نفع طرفین، تدوین گام‌های عملی و مقدور، ملاحظات احتیاطی) تفاوت معنادار به‌دست آمد. همچنین، در تمامی خرده مقیاس‌های آزمون کیفیت زندگی (کارکرد فیزیکی، محدودیت فیزیکی، محدودیت عاطفی، انرژی و نشاط، سلامت عاطفی، عملکرد اجتماعی و سلامت عمومی) به جز خرده مقیاس درد تفاوت معنادار به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد افراد وابسته به تریاک از شیوه‌های حل تعارض مناسب‌‌تری استفاده می‌کنند و از کیفیت زندگی بهتری نسبت به افراد وابسته به مواد محرک برخوردارند.
منیره محمدی، شیدا جبل عاملی،
دوره ۱۷، شماره ۷۰ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر خودانتقادی و تحمل پریشانی در زنان دارای همسر وابسته به مواد بود. روش: روش پژوهش نیمه ‌آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌آماری پژوهش شامل همه زنان دارای همسر وابسته به مواد تحت آموزش گام‌های دوازده‌گانه در انجمن نارانان اصفهان بود. از این بین، ۳۰ نفر به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. شرکت­ کنندگان هر دو گروه پرسشنامه‌های خودانتقادی و تحمل پریشانی را در پیش ­آزمون و پس­ آزمون تکمیل کردند. طرحواره درمانی در ۱۲ جلسه­ ۹۰ دقیقه ­ای با فراوانی یک جلسه در هفته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه‌ و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود داشت و طرحواره درمانی باعث کاهش خودانتقادی و بهبود تحمل پریشانی در زنان دارای همسر وابسته به مواد شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، طرحواره درمانی می‌تواند به عنوان یک مداخله مؤثر جهت کاهش خودانتقادی و بهبود تحمل پریشانی زنان دارای همسر وابسته به مواد به­ کار رود و در مراکز آموزشی و درمانی مربوطه مورد استفاده قرار گیرد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه علمی اعتیادپژوهی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Scientific Quarterly Research on Addiction

Designed & Developed by : Yektaweb