دانشگاه الزهراء(س)
چکیده: (13272 مشاهده)
مقاله حاضر گزارش یک تحقیق تجربی با نمونه مورد پژوهش متشکل از 30 مددجوی مرد معتاد به هروئین است که طی سال 83–82 13 برای درمان دارویی ( متادون ) به مؤسسه تحقیقات ملی اعتیاد ایران مراجعه کرده اند انتخاب شدند. این نمونه آماری با دامنه سنی 23- 34 در دو گروه آزمایش ( 15نفر ) و کنترل ( 15 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند . این نمونه تحت رواندرمانی های گروهی، خانوادگی و انفرادی ) مورد بررسی قرار گرفتند . ابزار این پژوهش یک پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 79 سئوال و چند سیاهه کوتاه بوده است که برای سنجش ویژگیهای روانی ـ اجتماعی مددجویان به صورت پس آزمون و پیش آزمون بود به کار رفته است . پایایی ابزار پس از دوبار آزمایی 82/0 محاسبه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو شیوه کمی ( آمار توصیفی و آمار استنباطی آزمون آماریT به دو صورت مستقل و وابسته ) و کیفی (مصاحبه , مشاهده , پرسشنامه ) استفاده شده است. نتایج بخش کمی که در این مقاله عرضه می شود نشان دهنده تفاوت معنادار بین دوگروه آزمایش وکنترل بوده و حاکی از این است که با استفاده از رویکرد کل نگرسیر درمان بهتر و سریع تر طی شده و احتمال مشکل عود به شرط یک سال پیگیری کمتر خواهد بود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1393/3/20 | پذیرش: 1393/3/20 | انتشار: 1393/3/20