هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان آرام سازی مبتنی بر واقعیت مجازی بر استرس ادراک شده، تاب آوری و وسوسه مواد در افراد با اختلال مصرف مواد مراجعه کننده به مراکز اقامتی شهر اندیمشک بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد بود که در سال 1403 به مراکز اقامتی شهر اندیمشک مراجعه کردند و 30 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. و بصورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و یک گروه کنترل(15) قرارگرفتند. شرکت کنندگان در هر دو گروه پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران(1983)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003)و وسوسه مواد فرانکن و همکاران(٢٠٠٢) را در مرحله ی پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند.درمان آرام سازی مبتنی بر واقعیت مجازی در 8 جلسه ی 60 دقیقه ای و با تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره برای جلسات هفتگی گروه آزمایش انجام شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل از نظر استرس ادراک شده،تاب‌آوری و وسوسه مواد تفاوت معناداری وجود داشت.به عبارت دیگر درمان آرام سازی مبتنی بر واقعیت مجازی باعث کاهش استرس ادارک شده،افزایش تاب آوری و کاهش وسوسه مواد در گروه آزمایش شد. نتیجه‌گیری: درمان آرام سازی مبتنی بر واقعیت مجازی با بهره گیری از فنونی همانند تمرینات تنفسی با فرمان های صوتی ، نورپردازی و طیف رنگ ها ؛ تمرین آرامسازی عضلانی ؛ موسیقی آرام به همراه غوطه ور شدن در جنگل و ساحل به انتخاب کاربر ،آرام سازی معنوی و تجربیات ترمیم کننده (لذت زندگی و بهبودی) در بستر واقعیت مجازی می تواند به عنوان یک درمان کارآمد برای کاهش استرس ادراک شده ، افزایش تاب آوری و همچنین کاهش وسوسه مواد در مردان با اختلال مصرف مواد مورد استفاده قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
