مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه حوزه‌های مرتبط با طرح‌واره‌های ناسازگارانه‌ی اولیه در‌ معتادان ناموفق و موفق به ترک مواد افیونی و جمعیت غیر‌بالینی در شهر تهران صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر از نوع علی‌ ـ مقایسه‌ای است. به این منظور تعداد 90 نفر از افراد معتاد ناموفق و موفق به ترک مواد افیونی و جمعیت غیر-بالینی (سه گروه 30 نفره) با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامه طرح‌واره‌های یانگ، پرسش‌نامه سلامت عمومی و پرسش‌‌‌‌نامه خصوصیات فردی پاسخ دادند. داده‌های حاصل از پژوهش با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس یک طرفه، مجذور کا، تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که از نظر حوزه‌های مرتبط با طرح‌واره‌های ناسازگارانه‌ی اولیه بین سه گروه مورد مقایسه تفاوت معنا‌داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد مداخلات درمانی با هدف تغییر و اصلاح طرح‌واره‌های ناسازگارانه‌ی اولیه می‌تواند در افزایش میزان موفقیت معتادان ناموفق به ترک مواد افیونی موثر باشد.

واژه‌های کلیدی: طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه، معتاد، موادافیونی.

متن کامل [PDF 220 kb]   (4064 دریافت)