هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی خانواده درمانی سیستمی بوئن بر افزایش تمایزیافتگی و بهبود کارکرد خانواده‌های دارای فرزند معتاد انجام شده است. روش: این مطالعه از نوع طرح‌های شبه‌آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه است. گروه نمونه‏ی این پژوهش به طور داوطلبانه از میان مراجعان مجرد معتاد و اعضای خانواده‌های آن‌ها از چهار مرکز درمانی اعتیاد انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (5 خانواده 4 نفره) و گواه (5 خانواده 4 نفره) جایگزین شدند. گروه آزمایش، هشت جلسه‏ی دو ساعته بر اساس تئوری سیستمی بوئن تحت خانواده درمانی قرار گرفتند و در این مدت، گروه گواه فقط درمان متعارف بهزیستی/وزارت بهداشت را دریافت می‌کردند. پرسشنامه‏های تمایزیافتگی و ابزار سنجش خانواده بر روی هر دو گروه اجرا شد. یافته‌ها: خانواده درمانی سیستمی بوئن موجب افزایش تمایزیافتگی و بهبود کارکرد افراد معتاد و اعضای خانواده‌های آن‌ها شد. بحث‌و‌نتیجه‌گیری: افراد معتاد و خانواده‌های آن‌ها تمایزیافتگی پایینی دارند که این امر موجب بدکارکردی خانواده می‌شود. خانوده‌درمانی سیستمی بوئن می‌تواند در این زمینه کاربرد داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: خانواده درمانی سیستمی بوئن، اعتیاد، تمایزیافتگی، کارکرد خانواده

متن کامل [PDF 201 kb]   (7303 دریافت)