هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی داروهای ریسپریدون و فلوکستین در ترکیب با گروه درمانی کنترل تکانه، بر بهبود تکانشگری و لغزش معتادان کراک هرویین تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. روش: در یک پژوهش نیمه‌آزمایشی 39 نفر از معتادان به کراک از بین تمامی معتادانی که دریکی از مراکز درمان نگهدارنده درسطح شهر تهران، خدمات درمانی دریافت میکردند، انتخاب‌ شده و به‏طور تصادفی در سه گروه (13 نفره) گمارده شدند. کاربندی گروه‌ها به این ترتیب بود که گروه اول از (ریسپریدون 1 میلی گرم روزانه-گروه درمانی کنترل تکانه، 8 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان نگهدارنده با متادون) گروه دوم از (فلوکستین 20 میلی گرم روزانه-گروه درمانی کنترل تکانه، 8 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان نگهدارنده با متادون) و گروه سوم نیز از (گروه درمانی کنترل تکانه، 8 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان نگهدارنده با متادون) بهره می‏بردند. همه شرکت‌کنندگان در پژوهش در مرحله پیش از مداخله و بلافاصله پس از اتمام آن و 2 ماه مرحله پیگیری، مقیاس تکانشگری بارت را تکمیل کردند. از نظر مرفین و محرک، ادرار مورد بررسی قرارگرفت. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس(مانکووا) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمرات تکانشگری در پس‌آزمون اما نه پیگیری کاهش داشته و این کاهش بین گروه دوم با دو گروه دیگر، به لحاظ آماری معنادار بوده‌است. یافته‌ها همچنین نشان دادند که میزان لغزش بین گروه‌ها تفاوت معنا‌داری، در هیچ مرحله‏ای نداشتند. نتیجه‌گیری: ترکیب فلوکستین با متادون و گروه‏درمانی کنترل تکانه، در مقایسه با دو مداخله دیگر، اثربخشی بیشتری بر کاهش تکانشگری اما نه لغزش بیماران کراک، در کوتاه مدت دارد.

واژه‌های کلیدی: ریسپریدون، فلوکستین، گروه درمانی کنترل تکانه، تکانشگری، لغزش، درمان نگهدارنده

متن کامل [PDF 978 kb]   (10468 دریافت)