دوره 16، شماره 66 - ( 12-1401 )                   جلد 16 شماره 66 صفحات 192-171 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


استادیار، گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
چکیده:   (946 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، ذهن ­آگاهی و مصاحبه انگیزشی بر خودتنظیمی ارادی در افراد دارای اختلال مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده بود. روش: این پژوهش نیمه ­آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمام مردان دارای اختلال مصرف مواد تحت درمان رباط کریم از اسفند 1399 تا خرداد 1400 بود که از بین آن‌ها نمونه ­ای به حجم 71 نفر با استفاده از روش نمونه ­گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شد و به طور تصادفی در سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل جای‌دهی شدند. برای جمع ­آوری داده‌ها از پرسشنامه خودتنظیمی ارادی استفاده شد. گروه‌های آزمایشی به مدت 10 جلسه 50 دقیقه­ ای تحت گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، مصاحبه انگیزشی، و ذهن‌آگاهی قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که تفاوت گروه آزمایش و گروه گواه در هر سه رویکرد معنادار بود و به ترتیب ذهن‌آگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، و مصاحبه انگیزشی بیشترین تأثیر را بر خودتنظیمی ارادی در افراد دارای اختلال مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده داشتند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های حاصل می‌توان نتیجه ‌گرفت که افراد دارای اختلال مصرف مواد با یادگیری فنون مبتنی بر ذهن‌آگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، و مصاحبه انگیزشی می‌توانند به خودتنظیمی ارادی بیشتری دست پیدا کنند، اما فنون ذهن‌آگاهی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بیش از مصاحبه انگیزشی در این امر توفیق دارند.

متن کامل [PDF 430 kb]   (868 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/10/9 | پذیرش: 1401/12/1 | انتشار: 1401/12/16

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.