استادیار، گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
چکیده: (946 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، ذهن آگاهی و مصاحبه انگیزشی بر خودتنظیمی ارادی در افراد دارای اختلال مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمام مردان دارای اختلال مصرف مواد تحت درمان رباط کریم از اسفند 1399 تا خرداد 1400 بود که از بین آنها نمونه ای به حجم 71 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب شد و به طور تصادفی در سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایدهی شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه خودتنظیمی ارادی استفاده شد. گروههای آزمایشی به مدت 10 جلسه 50 دقیقه ای تحت گروهدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، مصاحبه انگیزشی، و ذهنآگاهی قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. یافتهها: یافتهها نشان داد که تفاوت گروه آزمایش و گروه گواه در هر سه رویکرد معنادار بود و به ترتیب ذهنآگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، و مصاحبه انگیزشی بیشترین تأثیر را بر خودتنظیمی ارادی در افراد دارای اختلال مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده داشتند. نتیجهگیری: بر اساس یافتههای حاصل میتوان نتیجه گرفت که افراد دارای اختلال مصرف مواد با یادگیری فنون مبتنی بر ذهنآگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، و مصاحبه انگیزشی میتوانند به خودتنظیمی ارادی بیشتری دست پیدا کنند، اما فنون ذهنآگاهی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بیش از مصاحبه انگیزشی در این امر توفیق دارند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/10/9 | پذیرش: 1401/12/1 | انتشار: 1401/12/16