دانشیار،گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
چکیده: (1496 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش الگوهای ارتباطی خانواده، حمایت اجتماعی، تابآوری و استرس در پیشبینی خودکارآمدی ترک اعتیاد بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را درمانجویان کلینیکهای ترک اعتیاد شهر اهواز در سال 1398 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس، تعداد 213 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی، الگوهای ارتباطی خانواده، حمایت اجتماعی، تابآوری و استرس ادراک شده بود. برای تحلیل دادهها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که بین الگوی ارتباطی گفت و شنود، حمایت اجتماعی و تابآوری با خودکارآمدی ترک اعتیاد درمانجویان تحت درمان رابطهی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص گردید که خودکارآمدی ترک اعتیاد با الگوی ارتباطی همنوایی و استرس ادراک شده دارای رابطه منفی معنیدار است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز آشکار کرد که 28 درصد از واریانس خودکارآمدی ترک اعتیاد براساس الگوهای ارتباطی خانواده، حمایت اجتماعی، تابآوری و استرس قابل پیشبینی است. نتیجهگیری: وجود عواملی نظیر الگوی ارتباطی خانواده با جهت گیری گفت و شنود، حمایت اجتماعی و ویژگی فردی مانند تابآوری و همچنین حذف عواملی مانند الگوی ارتباطی از نوع همنوایی و عوامل استرسزا از محیط زندگی افراد وابسته به مواد میتواند به خودکارآمدی ترک آنها کمک کرده تا در مقابل وسوسه مصرف مجدد مقاومت کنند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/4/21 | پذیرش: 1401/3/10 | انتشار: 1401/3/23