دوره 15، شماره 62 - ( 11-1400 )
جلد 15 شماره 62 صفحات 288-261 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دکتری مشاوره، مربی،گروه علوم تربیتی و مشاوره، پردیس دانشگاه فرهنگیان علامه طباطبایی بوشهر، بوشهر، ایران.
چکیده: (1938 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر افزایش شفقت خود و بهزیستی ذهنی و کاهش فشارخون افراد وابسته به مواد مبتلا به اختلال پرفشاری خون بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح آزمایشی پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی افراد وابسته به مواد مبتلا به پرفشاری خون مراجعه‌کننده به شبکه بهداشت و درمان شهرستان جم در سال 1399 تشکیل دادند. فشارخون سرخرگی شرکت کنندگان بیشتر و مساوی 140 بر 90 میلی‌متر جیوه بود و بیماری آن‌ها توسط پزشک تائید شده بود. از میان آن‌ها 30 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت یک‌بار در هفته آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی را دریافت نمودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس شفقت خود، مقیاس بهزیستی ذهنی و دستگاه فشارسنج جیوه‌ای بود. داده‌ها پس از مرحله پیگیری با استفاده از روش تحلیلکوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی موجب افزایش معنی‌دار شفقت خود و بهزیستی ذهنی و کاهش فشارخون سیستولیک و دیاستولیک افراد وابسته به مواد می‌شود. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی نقش مهمی در افزایش شفقت خود و بهزیستی ذهنی و کاهش فشارخون افراد وابسته به مواد دارد و متغیر یادشده می‌تواند میزان بالایی از تغییرپذیری شفقت خود، بهزیستی ذهنی و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک آنان را در شرایط ناسازگاری تبیین نماید.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |