دوره 15، شماره 62 - ( 11-1400 )
جلد 15 شماره 62 صفحات 224-205 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه علوم تربیتی و مشاوره، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
چکیده: (1894 مشاهده)
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی، امید به زندگی و سلامت عمومی با میزان فعالیت بدنی مصرف‌کنندگان مواد مخدر انجام گرفت. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مردان مصرف‌کننده مواد مخدر حاضر در کمپ های ترک اعتیاد شهرستان رفسنجان تشکیل دادندکه با استفاده از جدول نمونه‌گیری مورگان 160 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (1982)، امید به زندگی اشنایدر (1991)، سلامت عمومی‌گلدبرگ (1988) و میزان فعالیت بدنی بک (1982) بود. دادهها نیز با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌های همبستگی نشان داد رابطه بین فعالیت‌های بدنی با خودکارامدی عمومی، امید به زندگی و سلامت عمومی مردان مصرف‌کننده مواد مخدر معنادار است. نتایج پیش‌بینی فعالیت‌های بدنی نیز به روش گام به گام نشان داد خودکارامدی و سلامت عمومی به ترتیب پیش‌بینی کنندگان مثبت و منفی فعالیت‌های بدنی مردان مصرف‌کننده مواد مخدر هستند و به ترتیب 12 و 15 درصد از واریانس فعالیت‌های بدنی مردان مصرف‌کننده مواد مخدر را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد قضاوت فرد از توانایی‌های خود برای انجام اقدامات مثبت و تفکر و احساس فرد نسبت به زندگی خود می‌تواند نقش مثبت در انجام فعالیت‌های بدنی مردان مصرف‌کننده مواد مخدر داشته باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |