دوره 14، شماره 57 - ( 9-1399 )                   جلد 14 شماره 57 صفحات 236-211 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


گروه روان‌شناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
چکیده:   (3851 مشاهده)
هدف : هدف این پژوهش مدل ­یابی رابطه بین دین‌داری و جو عاطفی خانواده با خودکارآمدی ترک اعتیاد با توجه به نقش میانجی معنای زندگی در زنان وابسته به مواد مخدر بود. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع مدل ­سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را همه زنان وابسته به مواد مخدر مراجعه ­کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر اهواز در سال 1398 تشکیل دادند. از میان آن ­ها، تعداد 149 نفر به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت ­کنندگان پرسش­ نامه‌ خودکارآمدی ترک اعتیاد، مقیاس دین‌داری، پرسش ­نامه جو عاطفی خانواده، و پرسش­ نامه معنای زندگی را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که دین ­داری اثر مستقیم معناداری بر خودکارآمدی ترک اعتیاد داشت. درحالی­ که، جو عاطفی خانواده اثر مستقیم معناداری بر خودکارآمدی ترک اعتیاد نداشت. دین ­داری و جو عاطفی خانواده به شکل معناداری با معنای زندگی مرتبط بودند. معنای زندگی به نوبه خود با خودکارآمدی ترک اعتیاد رابطه معناداری داشت. همچنین، اثرات غیرمستقیم دین‌داری و جو عاطفی خانواده بر خودکارآمدی ترک اعتیاد از طریق نقش میانجی معنای زندگی معنادار بود. نتیجه‌گیری: براساس نتایج می توان گفت که دین‌داری، جو عاطفی خانواده، و معنای زندگی متغیرهای مهمی هستند که باید در برنامه­ های درمانی برای ترک اعتیاد مورد توجه قرار گیرند .
متن کامل [PDF 519 kb]   (1322 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/3/6 | پذیرش: 1399/9/16 | انتشار: 1399/9/28

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.