هدف: پژوهش حاضربا هدف مقایسه اثربخشی گروهدرمانی با رویکرد پذیرش خویشتن به روش درایدن با آموزه های گروههای معتادین گمنام بر مؤلفههای سلامت روان افراد معتاد انجام شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح مقایسه گروههای نابرابر بود. در بخش گروهدرمانی 21 نفر بهطور داوطلبانه بهعنوان نمونه انتخاب شدند و تحت 10 جلسه گروهدرمانی بارویکرد پذیرش خویشتن قرار گرفتند. در بخش گروه معتادین گمنام نیز 27 نفر بهطور داوطلبانه بهعنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به مدت شش ماه تحت آموزههای این جلسات قرار گرفتند. بهمنظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه سلامت روان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثربخشی آموزههای گروه های معتادین گمنام در مقایسه با گروهدرمانی با رویکرد پذیرش خویشتن به شیوه درایدن بر سلامت روانی و کاهش علائم جسمانی و افسردگی افراد معتاد بیشتر است. نتیجه گیری: آموزههای گروه های معتادین گمنام به سبب ایجاد حس همدلی و انتخاب خود معتادین نسبت به روش گروه درمانی برای درمان علائم جسمانی، افسردگی و بهبود سلامت روان معتادان موثرتر می باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |