هدف: این مطالعه به منظور مقایسه جوّ خانواده‌های دارای عضو وابسته به مواد و عادی انجام شد. روش: روش پژوهش علی-مقایسه‌ای بود. شرکت‌کنندگان در این پژوهش 50 نفر دارای اختلال وابستگی به مواد بودند که به مراکز درمان سرپایی اعتیاد واقع در مناطق غرب و شرق تهران مراجعه می‌کردند و 50 نفر عادی که با گروه اول به جز مصرف مواد همتا بودند. پرسشنامه سنجش جوّ خانواده موس و موس (1989) در میان دو نمونه اجرا شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که انسجام، تعارض، جهت-یابی پیشرفت، جهت‌یابی منطقی-فرهنگی، جهت‌یابی مذهبی، سازمان و کنترل در دو گروه تفاوت معنادار دارند ولی در مولفه‌های بیانگری، استقلال و جهت‌یابی فعالیت‌های تفریحی تفاوت معنادار نبود. نتیجه‌گیری: این مطالعه به مسئولین، متخصصان و درمان‌گران راهبردهای مداخله‌ای متناسب با ویژگی‌های خانواده‌های دارای عضو معتاد را پیشنهاد می‌کند.