هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی حساسیت مکانیزم‌های بازداری رفتاری، گرایش رفتاری و جنگ و گریز در بین معتادان تحت درمان نگهدارنده و افراد غیر‌مصرف کننده بود. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های علی-مقایسه‌ای است. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل کلیه معتادان شهر اصفهان بودند که به یکی از مراکز ترک اعتیاد مراجعه کرده‌اند. نمونه‌ی انتخابی شامل 50 معتاد تحت درمان نگهدارنده و 50 نفر فرد سالم بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی شخصیتی گری-ویلسون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین معتادان تحت درمان نگهدارنده و گروه بهنجار تفاوت معناداری در میان مقیاس‌های BAS و FFS وجود دارد، اما تفاوت دو گروه در BIS معنی‌دار نبود. همچنین در خرده مقیاس‌های روی‌آوری، اجتناب منفعل، خاموشی و جنگ تفاوت معناداری بین دو گروه وجود داشت. نتیجه‌گیری: بررسی بنیادهای عصبی/ رفتاری در قلمرو اختلالات سوءمصرف مواد حکایت از تفاوت بین این گروه و افراد فاقد این اختلال دارند و می‌تواند ما را در شناخت بیشتر پایه‌های عصبی این اختلالات هدایت کند.

واژه‌های کلیدی: مکانیزم‌های مغزی رفتار، اعتیاد، درمان نگهدارنده

متن کامل [PDF 565 kb]   (3666 دریافت)