هدف: بررسی اثربخشی روان‌درمانی پیشگیری از عود، بر پایه ذهن آگاهی در درمان وابستگی به مواد افیونی و سلامت روانی هدف اصلی این پژوهش بود. روش: در یک طرح آزمایشی، 90 بیمار مرد با تشخیص وابستگی به مواد افیونی بر پایه معیارهای DSM-IV پس از دوره سم‌زدایی انتخاب و بر حسب ‌تصادف در دو گروه آزمایشی) رفتار درمانی شناختیِ و پیشگیری از عود بر پایه ذهن آگاهی( و یک گروه گواه جای داده شدند. گروه‌های آزمایشی در طی 12 جلسه دو ساعته، به ‌صورت گروهی تحت درمان قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به ‌کمک مصاحبه ساختار یافته و پرسشنامه سلامت عمومی ‌28 سؤالی ((GHQ-28، پیش از آغاز درمان، جلسه دوازدهم و پایان مرحله پی‌گیری 4 ماهه، پس از درمان گروهی ارزیابی شدند. گروه گواه بدون هیچ درمان گروهی، تنها داروی نالترکسون دریافت کردند. داده‌ها به‌کمک روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری و آزمون خی‌دو تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو روش پیشگیری از عود گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی و رفتاردرمانی شناختی، در کاهش میزان عود (01/0p< )، افزایش اطاعت‌درمانی و مدت باقی‌ماندن در درمان (0001/0p< )، کاهش علایم جسمانی، اضطراب، بهبود کارکرد اجتماعی، از نالترکسون مؤثرتر است. روش پیشگیری از عود مبتنی بر ذهن آگاهی از نظر کاهش میزان عود، افزایش میزان اطاعت درمانی، کارکرد اجتماعی از رفتار درمانی شناختی و نالترسکون به تنهایی موثرتر بود (01/0p< ). نتایج: به نظر می‌رسد به‌کارگیری روش درمانی پیشگیری از عود مبتنی بر ذهن آگاهی، به شکل چشم‌گیری اثربخشی درمان دارویی و رفتاردرمانی شناختی را در درمان وابستگی به مواد افیونی و افزایش سلامت روانی بیماران افزایش می‌دهد.

واژه‌های کلیدی: روان‌درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، رفتار درمانی شناختیِ، پیشگیری از عود، وابستگی به مواد افیونی، سلامت روانی

متن کامل [PDF 419 kb]   (5244 دریافت)