هدف: هدف از پژوهش حاضر هدف: هدف از پژوهش حاضر تحلیل تشخیصی افراد با و بدون گرایش به مصرف مواد اعتیادآور براساس سبک‌های دلبستگی، تجارب آسیب‌زای‌کودکی و ایده‌پردازی‌های خودکشی بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه سمنان در سال تحصیلی 1404-1403 بود که بر اساس روش نمونه‌گیری در دسترس 205 نفر به عنوان نمونه پـژوهش انتخـاب شـدند که براساس نمره گرایش به مصرف مواد اعتیادآور در دو گروه  با و بدون گرایش به مصرف مواد اعتیادآور قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل  پرسشنامه‌های سبک‌های دلبستگی، تجارب آسیب‌زای کودکی، ایده پردازی خودکشی و گرایش به مصرف مواد اعتیادآور بود. به منظور تحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری spss23 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سبک‌های دلبستگی، تجارب آسیب‌زای کودکی، ایده‌پردازی‌های خودکشی به طور معناداری افراد با گرایش به مصرف مواد اعتیادآور را از افراد بدون گرایش به مصرف مواد اعتیادآور تمایز می‌دهد. قوی‌ترین عامل درپیش‌بینی گرایش به مصرف مواد اعتیادآور و تشخیص گروه افراد با  و بدون گرایش به مصرف مواد اعتیاد آور مربوط به متغیر ایده پردازی‌های خودکشی و غفلت جسمی بود. نتیجه‌گیری:  افراد با گرایش به مصرف مواد اعتیادآور دارای سبک‌های دلبستگی ناایمن و تجارب آسیب‌زای کودکی و ایده پردازی‌های خودکشی هستند. درک این روابط می‌تواند به طراحی مداخلات درمانی مؤثرتری منجر شود که نه تنها بر مصرف مواد اعتیادآور بلکه بر سبک دلبستگی، تجارب آسیب‌زای کودکی، مدیریت و کاهش ایده پردازی‌های خودکشی تمرکز داشته باشد.