دوره 15، شماره 61 - ( 8-1400 )                   جلد 15 شماره 61 صفحات 260-241 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشجوی دکترای مشاوره، گروه مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سنندج، سنندج، ایران.
چکیده:   (2681 مشاهده)
هدف: هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر درمان نظریه انتخاب و درمان فعال ­ساز رفتاری با و بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر تاب­ آوری در نوجوانان وابسته به مواد بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه­ آزمایشی با طرح پیش­ آزمون-پس ­آزمون با گروه کنترل بود. نمونه تحقیق شامل 60 نفر از نوجوانان وابسته به مواد بودکه به صورت نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه ­های آزمایش اول (درمان نظریه انتخاب، 15 نفر)، آزمایش دوم (درمان فعال ­ساز رفتاری بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده، 15 نفر)، آزمایش سوم (درمان فعال‌ ­ساز رفتاری با تصویرسازی ذهنی هدایت شده، 15 نفر)، و کنترل (15 نفر) گماشته شدند. شرکت­ کنندگان هر چهار گروه مقیاس تاب آوری کونور-دیویدسون را تکمیل کردند. داده­ ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد بین تاثیر درمان نظریه انتخاب و درمان فعال ­ساز رفتاری با و بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر افزایش تاب­ آوری در نوجوانان وابسته به مواد تفاوت معناداری وجود داشت، به طوری که درمان فعال ­‌ساز رفتاری با تصویرسازی ذهنی هدایت شده نسبت به درمان نظریه انتخاب و درمان فعال ­ساز رفتاری بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر افزایش تاب­ آوری در نوجوانان وابسته به مواد اثربخشی بیشتری داشت. نتیجه‌گیری: در کل، می ­توان گفت که درمان فعال ­ساز رفتاری با تکنیک تصویرسازی ذهنی روش موثرتری بر افزایش تاب ­آوری در نوجوانان وابسته به مواد است.
متن کامل [PDF 462 kb]   (1045 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/8/10 | پذیرش: 1399/10/20 | انتشار: 1400/9/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.