دوره 14، شماره 58 - ( 11-1399 )                   جلد 14 شماره 58 صفحات 236-217 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


استاد، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (2207 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان ریتم اجتماعی و میان­ فردی بر کاهش بدتنظیمی هیجان در افراد دارای سوءمصرف مت­ آمفتامین انجام شد. روش: پژوهش حاضر نیمه ­آزمایشی با طرح پیش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل همه افراد دارای سوءمصرف مت ­آمفتامین مراجعه ­کننده به کلینیک ­های شهر تهران بود. از میان آن­ ها، تعداد 33 نفر به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 12 جلسه درمان ریتم اجتماعی و میان ­فردی که توسط فرانک (2007) طراحی شده است، را دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ­ای دریافت نکرد. هر دو گروه در پیش­ آزمون و پس ­آزمون با استفاده از مقیاس دشواری در تنظیم هیجان مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند ­متغیری تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که درمان ریتم اجتماعی و میان ­فردی باعث کاهش معنادار دشواری در تنظیم هیجان شد. نتیجه­ گیری: درمان ریتم اجتماعی و میان­ فردی می­تواند به عنوان یک مداخله جدید برای کاهش احتمال لغزش و عود از طریق بهبود تنظیم هیجان در افراد وابسته به مواد در نظر گرفته شود.
متن کامل [PDF 440 kb]   (939 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/5/13 | پذیرش: 1399/11/18 | انتشار: 1399/11/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.