‌هدف: پژوهش حاضر برای مطالعه رابطه بین طول مدت سوءمصرف متامفتامین و اختلالات توجه پایدار صورت گرفت. روش: گروه نمونه شامل200 نفر (زن و مرد) به روش تصادفی در دسترس از میان سوءمصرف کنندکان20 تا 40 ساله شیشه که تحت درمان اقامتی بودند، انتخاب شدند. از آزمون عملکرد پیوسته برای ارزیابی عملکرد توجه پایدار و برای اندازه‌گیری طول مدت مصرف از پرسشنامه جمعیت شناختی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین نتایج و عملکرد آزمودنی‌ها در توجه و طول مدت مصرف شیشه رابطه منفی وجود دارد. آزمودنی‌ها با مدت مصرف طولانی‏تر خطای ارایه پاسخ بیشتر، زمان واکنش طولانی‌تر و پاسخ صحیح کمتری داشتند. نتیجه‌گیری: از یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت، سوءمصرف شیشه منجر به آسیب‌های مغزی و نقایص توجه می‌شود که می‌تواند نتایج درمانی نامطلوب را در پی داشته باشد. لذا به کارگیری روش‌های توانبخشی عملکردهای شناختی می‌تواند کارآیی درمان را افزایش دهد.

واژه‌های کلیدی: متامفتامین، سوءمصرف مواد، توجه پایدار، درمان اقامتی

متن کامل [PDF 1378 kb]   (25901 دریافت)