هدف: اعتیاد نوعی آسیب اجتماعی است که اختلالات روانی و جسمانی گسترده ­ای دارد و هزینه ­های زیادی را به جوامع تحمیل می­ کند. این پژوهش با هدف تعیین اثر­بخشی مداخله ­ی غیر دارویی شناختی-رفتاری به عنوان مکمل درمان­های نگهدارنده بر پیشگیری از عود و بهبود نشانه­های اختلالات روانی بیماران مبتلا به سوء­ مصرف مواد مخدر افیونی در شهر تبریز انجام شد. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش­ آزمون-پس ­آزمون با گروه کنترل بود. به همین منظور، تعداد 60 نفر از مردان مبتلا به سوءمصرف مواد مخدر افیونی با استفاده از روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه­ های آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) جایگزین شدند. شرکت­ کنندگان به مقیاس پیش ­بینی­ پذیری بازگشت به مصرف مواد و پرسش ­نامه­ ی چک لیست نشانه­ های اختلالات روانی پاسخ دادند. داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی-­رفتاری بر پیشگیری از عود موثر بود. همچنین، مداخله شناختی-رفتاری بر بهبود نشانه­ های اختلالات روانی بیماران مبتلا به سوءمصرف مواد مخدر افیونی موثر بود. نتیجه­ گیری: با توجه به اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر بهبود افراد مبتلا به سوءمصرف مواد، این مداخله می ­تواند مورد استفاده درمان ­گران و مشاوران برای درمان این گروه از بیماران قرار گیرد.