دوره 12، شماره 47 - ( 9-1397 )                   جلد 12 شماره 47 صفحات 302-287 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده:   (3768 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی گروه­ درمانی فعال ­ساز رفتاری بر انعطاف­ پذیری کنشی و باورهای فراشناختی بیماران وابسته به مواد افیونی بود. روش: این پژوهش از نوع شبه­ آزمایشی با طرح پیش‌آزمون _ پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل می باشد. جامعه پژوهش شامل تمام بیماران سرپایی مرد در حال ترک اعتیاد شهر اهواز در سال 1395 بود که از میان آن­ ها نمونه پژوهش شامل 30 نفر به صورت نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) به طور تصادفی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسش ­نامه انعطاف­پذیری کنشی کانور و دیویدسون و باورهای فراشناختی ولز و همکاران. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه­ ای به صورت گروهی با درمان فعال­ ساز رفتاری تحت درمان قرار گرفتند. پس از پایان برنامه درمانی از هر دو گروه پس­ آزمون و پس از یک ماه پیگیری انجام شد. برای تحلیل داده­ ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد.
یافته ­ها: نتایج نشان داد، گروه­ درمانی فعال‌ساز رفتاری باعث افزایش انعطاف­ پذیری کنشی و کاهش باورهای فراشناختی کنترل ناپذیری، باورهای مثبت درباره شناخت، اطمینان شناختی کم، نیاز به کنترل افکار و وقوف شناختی در بیماران وابسته به مواد افیونی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. یافته ها بعد از یک ماه نیز پایدار بودند. نتیجه ­گیری: مداخله­ی فعال ­ساز رفتاری، می ­تواند درمانی مناسب برای کاهش مشکلات شناختی افراد وابسته به مواد افیونی باشد.
متن کامل [PDF 414 kb]   (1241 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/3/26 | پذیرش: 1397/8/26 | انتشار: 1397/9/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.